Verschil tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen

Belangrijkste verschil - Gecompenseerd vs gedecompenseerd hartfalen
 

Het onvermogen van het hart om bloed adequaat te pompen om aan de metabole eisen van perifere weefsels te voldoen, staat bekend als hartfalen. Wanneer er een vermindering is in de cardiale output in de beginfase van hartfalen, veroorzaakt dit verschillende structurele en functionele veranderingen in de hartweefsels als een maat voor het herstellen van de cardiale output. Dit staat bekend als het gecompenseerde hartfalen. Op een gegeven moment slagen deze adaptieve veranderingen er niet in om de gewenste cardiale output te handhaven die aanleiding geeft tot het gedecompenseerde hartfalen. De patiënt blijft asymptomatisch of minimaal symptomatisch in het gecompenseerde hartfalen en wordt symptomatisch bij het gedecompenseerde hartfalen. Dit is het belangrijkste verschil tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen.

INHOUD

1. Overzicht en belangrijkste verschil
2. Wat is hartfalen
3. Wat is een gecompenseerd hartfalen
4. Wat is gedecompenseerd hartfalen
5. Overeenkomsten tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen
6. Vergelijking zij aan zij - Gecompenseerd versus gedecompenseerd hartfalen in tabelvorm
7. Samenvatting

Wat is hartfalen?

Het onvermogen van het hart om bloed adequaat te pompen om aan de metabole eisen van perifere weefsels te voldoen, staat bekend als hartfalen. Hartfalen kan worden onderverdeeld in twee categorieën als rechter hartfalen en linker hartfalen, afhankelijk van de zijkant van het ventrikel waarvan de pompcapaciteit is verminderd.

Wanneer het hart er niet in slaagt voldoende bloed naar de lichaamsweefsels te pompen vanwege de afname van de pompcapaciteit van de rechter hartkamers, wordt deze aandoening geïdentificeerd als de juiste hartinsufficiëntie.

In de meeste gevallen komt de rechtszijdige hartstilstand voor ten gevolge van de linkszijdige hartfalen. Wanneer de linkerkant van het hart, precies de linker hartkamer, onvoldoende bloed in de aorta pompt, wordt bloed verzameld in de linker hartkamers. Als gevolg hiervan neemt de druk in deze kamers toe, waardoor de drainage van bloed in het linkeratrium via de longaderen van de longen wordt belemmerd. Dientengevolge wordt de druk in de pulmonale vasculatuur verhoogd. Aldus trekt de rechter hartkamer sterker samen tegen een hogere resistieve druk om bloed naar de longen te pompen. Met de langetermijnprevalentie van deze aandoening beginnen de hartspieren van de juiste kamers uiteindelijk te verslijten, resulterend in het rechtszijdige hartfalen.

Hoewel niet vaak gezien, kan rechtszijdig hartfalen ook worden veroorzaakt door verschillende intrinsieke pulmonale pathologieën zoals bronchiëctasie, COPD en pulmonale trombo-embolie..  

Bijwerkingen

• Oedeem in de afhankelijke gebieden van het lichaam zoals enkels - in meer gevorderde stadia kan de patiënt ook ascites en pleurale effusie krijgen
• Congestieve organomegalie zoals hepatomegalie

Het onvermogen van het hart om bloed te pompen om op adequate wijze aan de metabole vraag van het lichaam te voldoen, wordt hartfalen genoemd. De aandoening veroorzaakt door het falen als gevolg van het haperen van de pompcapaciteit van de linker hartkamers staat bekend als linkszijdig hartfalen.

Oorzaken

• Ischemische hartziekten
• hypertensie
• Aandoeningen aan de aorta en de mitralisklep
• Andere hartaandoeningen zoals myocarditis

Linkerzijdig hartfalen gaat gepaard met bepaalde morfologische veranderingen in het hart. De linker ventrikel ondergaat compensatoire hypertrofie, en zowel de linker hartkamer als het atrium worden verwijd vanwege de transmissie van verhoogde druk. Het verwijde linker atrium is bijzonder vatbaar om atriale fibrillatie te krijgen. Een fibrillerend atrium heeft een hoger risico om thrombi te vormen in het atrium.

Bijwerkingen

• De vermindering van de bloedtoevoer naar de hersenen kan leiden tot hypoxische encefalopathie in de meest geavanceerde gevallen
• Longoedeem veroorzaakt door het secundaire poolen van bloed in de longen
• Langdurig linkerhartfalen kan ook tot rechterhartverlamming leiden.

Klinische kenmerken van hartfalen

De meeste klinische kenmerken van linker en rechter hartfalen zijn vergelijkbaar met elkaar. Zoals eerder uitgelegd, is linker hartfalen meestal de oorzaak van hartfalen. Dus de gelijktijdige aanwezigheid van beide aandoeningen geeft een klinisch beeld met veel gedeelde symptomen en symptomen. De vaak voorkomende symptomen die de artsen een idee geven van de ziekte zijn,

• Kortademigheid bij inspanning
• orthopnea
• Paroxysmale nachtelijke dyspneu
• Vermoeidheid en flauwvallen
• Hoesten
• Oedeem in de afhankelijke gebieden van het lichaam zoals enkels - In bed-gebonden patiënten zal oedeem worden gezien in de sacrale regio's. Dit is meer uitgesproken bij het rechtszijdige hartfalen als gevolg van de afname van de veneuze retentie die leidt tot het poolen van bloed in de afhankelijke gebieden van het lichaam.
• organomegalie

Dit komt ook door de veneuze congestie. Bijgevolg worden kenmerken van organomegalie gezien bij het recht hartfalen of wanneer de rechter hartfalen aanwezig is samen met de linker hartinsufficiëntie. Leververgroting (hepatomegalie) wordt geassocieerd met de abnormale uitzetting van de maag, het optreden van aders rond de navel (caput medusae) en falen van de leverfuncties.

Diagnose van hartfalen

Hartfalen wordt bevestigd door de volgende onderzoeken.

• X-thorax
• Bloedonderzoek - inclusief FBC, leverbiochemie, hartenzymen die vrijkomen bij acuut hartfalen en BNP
• echocardiogram
• elektrocardiogram
• Stress-echocardiografie
• Cardiale MRI (CMR)
• Cardiale biopsie - alleen uitgevoerd wanneer vermoed wordt dat zich een cardiale myopathie voordoet
• Cardiopulmonale inspanningstests

Behandeling van hartfalen

• Modificaties van de levensstijl spelen een sleutelrol bij het voorkomen van verdere verslechtering van de hartspier en verminderen het risico op complicaties zoals hartritmestoornissen. Nadat de diagnose hartfalen is gesteld, wordt alle patiënten geadviseerd om het alcoholgebruik te minimaliseren en hun lichaamsgewicht onder controle te houden. Laag natrium- en zoutarm dieet zijn ideaal voor een hartpatiënt. Bedrust wordt meestal aanbevolen omdat het de stress op de hartspieren minimaliseert.

- De medicijnen die worden gegeven bij het behandelen van hartfalen omvatten

• diuretica
• Angiotensine-converterende enzymremmers
• Angiotensine II-receptorantagonisten
• Bètablokkers
• Aldosteron-antagonisten
• vasodilators
• Cardiale glycosiden

- Niet-farmacologische interventies die worden gebruikt bij het behandelen van hartfalen zijn

• revascularisatie
• Gebruik van een biventriculaire pacemaker of implanteerbare cardioverter-defibrillator
• Harttransplantatie

Wat is een gecompenseerd hartfalen?

Wanneer de pompcapaciteit van het hart afneemt, compenseren bepaalde adaptieve veranderingen het gebrek aan bloedtoevoer naar de periferie. Deze veranderingen omvatten linkerventrikelhypertrofie, ontwikkeling van collaterale circulatie in de ischemische hartziekten en enz. Er is ook een toename van de snelheid van de hartslag. Als gevolg hiervan wordt de functionele capaciteit van het hart hersteld. De meeste klinische manifestaties zijn dus gemaskeerd en de patiënt blijft asymptomatisch of minimaal symptomatisch. Deze fase van hartfalen waarbij de pompcapaciteit van het hart afneemt zonder dat de patiënt symptomatisch wordt, staat bekend als het gecompenseerde hartfalen..

Wat is gedecompenseerd hartfalen?

De adaptieve structurele en functionele veranderingen die plaatsvinden in het hart tijdens de gecompenseerde fase, initiëren een vicieuze cirkel van gebeurtenissen die de cardiale functionele status verslechteren. Wanneer er ventriculaire hypertrofie is met een toename van de spiermassa, is het door de reeds aangetaste coronaire circulatie moeilijk om voldoende bloed te leveren aan de toegenomen spiermassa. Daarom is ischemische schade aan het myocardium verergerd. Tegelijkertijd neemt een verhoging van de hartslag het slagvolume af, omdat er niet genoeg tijd is om het ventrikel te vullen. Dientengevolge neemt de cardiale output af, hetgeen aanleiding geeft tot de klinische manifestaties die hierboven werden besproken. Dit stadium als hartfalen bekend staat als het gedecompenseerde hartfalen.

Wat zijn de overeenkomsten tussen gecompenseerd en gedecompenseerde hartfalen?

• In beide omstandigheden is er een onderliggende vermindering van de cardiale output.
• Onderzoeken die worden gebruikt voor de identificatie van beide typen hartfalen zijn hetzelfde

Wat is het verschil tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen?

Gecompenseerd vs gedecompenseerd hartfalen
Gecompenseerd hartfalen is de eerste fase van hartfalen waarbij verschillende structurele en functionele veranderingen in het hart de vermindering van de hartproductie compenseren.	Gedecompenseerd hartfalen is het eindstadium van hartfalen, waarbij de structurele en functionele veranderingen die zich in het vroege stadium hebben voorgedaan, niet langer in staat zijn om de vermindering van de cardiale output te compenseren.
symptomen
De patiënt is asymptomatisch of minimaal symptomatisch met lichte symptomen zoals graad I dyspneu en milde zwelling aan de enkels.	Kortademigheid bij inspanning orthopnea Paroxysmale nachtelijke dyspneu Vermoeidheid en flauwvallen Hoesten zwelling organomegalie
Beheer
Prioriteit wordt gegeven aan de modificaties van de levensstijl, zoals stoppen met roken, vermindering van alcoholgebruik, het vermijden van stress en regelmatige oefeningen in het beheer van gecompenseerd hartfalen.	Prioriteit wordt gegeven aan de farmacologische interventies samen met radiologische en chirurgische therapeutische procedures in het beheer van gecompenseerd hartfalen.

Samenvatting - Gecompenseerd vs gedecompenseerd hartfalen

Adaptieve veranderingen in de hartweefsels handhaven een optimale cardiale output, hoewel de beschadiging van het myocardium bij hartfalen bekend staat als het gecompenseerde hartfalen. Het falen van deze adaptieve veranderingen om de hartproductie op hetzelfde optimale niveau te houden als de progressie van de ziekte is bekend als het gedecompenseerde hartfalen. Bij gecompenseerd hartfalen blijft de patiënt asymptomatisch of minimaal symptomatisch, terwijl bij gedecompenseerd hartfalen de patiënt ernstig symptomatisch wordt. Dit is het belangrijkste verschil tussen gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalen.

Referentie:

1.Kumar, Parveen J. en Michael L. Clark. Kumar & Clark klinische geneeskunde. Edinburgh: W.B. Saunders, 2009.

Afbeelding met dank aan:

1. "Heart diagram-nl" door ZooFari - Eigen werk (CC BY-SA 3.0) via Commons Wikimedia
2. "1846050" (CC0) via Pexels