Verschil tussen necrose en apoptose

apoptosis vs necrosis
 

Necrose en apoptose zijn twee termen die veel voorkomen bij klinische en academische pathologie. Dit zijn complexe verschijnselen van celdood. Een is pathologisch terwijl de andere is fysiologische. Het is belangrijk om de basisverschillen van deze twee te begrijpen. Dit artikel beschrijft necrose en apoptose, hun mechanisme en verduidelijkt het verschil tussen beide.

necrosis

Necrose kan direct of na celdegeneratie optreden. Vroege veranderingen zijn heel subtiel en verschijnen pas na 2 tot 3 uur op een elektronenmicroscoop en in een lichtmicroscoop pas na 6 uur. Cellulaire veranderingen kunnen worden onderverdeeld in nucleaire veranderingen en cytoplasmatische veranderingen. Kernmateriaal kan eerst in dichte massa's klonteren, die met basische vlekken vlekken. Dit staat bekend als "pyknose”. Daarna kunnen deze klonten uiteenvallen in kleine deeltjes in een proces dat bekend staat als "Karyorrhexis"Of wordt gelyseerd in een proces genaamd"Karyolysis”. Cytoplasmische veranderingen beginnen met de cytoplasma homogeen worden en sterk kleuren met zure vlekken. Dit komt door denaturatie van cytoplasmatische eiwitten. Speciale organellen absorberen water en zwellen op. enzymen wordt bevrijd van lysosomen, en de cel breekt af (autolyse). Biochemisch komen al deze veranderingen voor in combinatie met een massale toestroom van calciumionen. Er zijn veel soorten necrose. Het zijn coagulatieve necrose, liquefactive necrose, vetnecrose, necrose van het hoofdweefsel, gommatische necrose, fibrinoïde necrose en gangreen.

In coagulatieve necrose cellen behouden de cellulaire omtrek voor een paar dagen terwijl alle andere veranderingen optreden. Dit type necrose wordt vaak gezien in vaste organen, meestal na een slechte bloedtoevoer. In liquefactive necrose de cel is volledig gelyseerd; er is dus geen mobiel overzicht. Dit komt vaak voor in de hersenen en het ruggenmerg. Er zijn twee soorten vetnecrose; enzymatische en niet-enzymatische vetnecrose. In enzymatische vetnecrose die karakteristiek voorkomt in acute ontsteking aan de alvleesklier, de celvetten worden gelyseerd in vetzuren en glycerol door pancreaslipase en het resultaat vormt complexen met calcium. Het uiterlijk is dus krijtwit.  Niet-enzymatische vetnecrose wordt meestal gezien in het onderhuidse weefsel, de borst en de buik. Patiënten met niet-enzymatische vetnecrose geven bijna altijd een voorgeschiedenis van trauma. Trauma is echter niet duidelijk geïdentificeerd als de definitieve oorzaak. Fibrosis volgt nauw op niet-enzymatische vetnecrose die een vaste massa vormt die soms klinisch niet te onderscheiden is van kanker. Caseïne- en tandvleesnecrose zijn te wijten aan granuloomvorming na infecties. Fibrinoïde necrose wordt vaak gezien bij auto-immuunziekten. Gangreen is een veel gebruikte term om te verwijzen naar een klinische aandoening waarbij uitgebreide weefselnecrose in verschillende mate gecompliceerd is door secundair bacteriële infectie. Er zijn drie soorten gangreen; droog, nat en gas gangreen. Droge gangreen komt meestal voor aan de extremiteiten als gevolg van slechte bloedtoevoer als gevolg van verstopping van de bloedvaten. Nat gangreen is het gevolg van ernstige bacteriële infecties gesuperponeerd op necrose. Het kan zowel aan de extremiteiten als in de interne organen voorkomen. Nat gangreen is moeilijk afbreekbaar van aangrenzend gezond weefsel; daarom is chirurgische excisie moeilijk. Sterftecijfer in nat gangreen is hoog. Gangreen van het gas is te wijten aan Clostridium perfringens-infectie. Het wordt gekenmerkt door uitgebreide necrose en productie van gas. Er is crepitatie bij palpatie.

apoptosis

Apoptose is een fysiologisch fenomeen van geprogrammeerde celdood. Wanneer weefsels rijpen en van vorm veranderen, moet het ongewenste cellen verwijderen. Dit is het proces waarbij deze ongewenste cellen afsterven. Apoptose is een fenomeen gecodeerd door genen. De bestemming van de cel is gecodeerd in zijn DNA, en het gehoorzaamt de genetische bevelen wanneer het tijd is voor de cel om te sterven voor het heil van de ander cellen en weefsels. Huidige inzicht is dat mitochondriale DNA code voor apoptose. Apoptose is spontaan en er is geen extern middel dat dit veroorzaakt. Het proces is complex en kan met verschillende snelheden in verschillende weefsels verlopen.

Necrose versus apoptose

• Necrose is een soort celdood door een extern veroorzakend agens, terwijl apoptose een intern vooraf bepaald proces van celdood is.

• Beschermende mechanismen en medicijnen die worden toegediend om het veroorzakende agens te bestrijden, kunnen necrose voorkomen, terwijl niets apoptose kan voorkomen.

Lees ook de Verschil tussen gangreen en necrose