Kiesstemming versus populaire stem
Share
Bij een presidentsverkiezing, de populaire stem betekent eenvoudigweg een verzameling van alle kiezers uit alle staten in Amerika. De kandidaat die de meeste stemmen in het hele land behaalt, zou de populaire stem hebben gewonnen. Maar de winnaar van de populaire stem kan uiteindelijk de verkiezingen verliezen, zoals Al Gore in 2000 en Hillary Clinton in 2016. Bij de presidentsverkiezingen van 2012 won Mitt Romney 48% van de stemmen, maar slechts 38% van de verkiezingsstemming.
Dit komt omdat hoewel Amerikanen om de 4 jaar rechtstreeks stemmen op hun gekozen kandidaat bij de presidentsverkiezingen, de president wordt gekozen door de instelling die het Kiescollege wordt genoemd. Dit artikel legt het verschil uit tussen de verkiezingsstem en de populaire stem, dat wil zeggen hoe het systeem van de Electoral College werkt.
Vergelijkingstabel
| Kies stem | Populaire stem | |
|---|---|---|
| Politieke structuur | Representatieve republiek | Directe democratie |
| Vooruitgang van stemmen | Citizen stemt voor afgevaardigde of vertegenwoordiger, meestal in overeenstemming met hun loyaliteit / partij aansluiting. Afgevaardigden komen bijeen en stemmen. Winnaar van die stem wordt gekozen voor de functie in kwestie. | Burgers stemmen voor hun officiële verkiezing voor de positie die wordt gekozen. Stemmen worden geteld. Meerderheid van stemmen wordt gekozen in die functie. |
| Bureaucratie | Vereist de vorming van een of andere vorm van commissie, college of raad om te stemmen nadat ze zijn gekozen. Kan ook toezichthoudende instanties van de overheid hebben. | Vereist geen vorming van dergelijke groepen, noch de verkiezing van dergelijke groepen. Kan ook toezichthoudende instanties van de overheid hebben. |
| Vestiging van stemdistricten | Verplichte, regionale afgevaardigden lopen via hun feest of individueel naar de deelnemerslocaties van een bepaald district. | Niet verplicht. |
| gerrymandering | Aanwezig en gemaakt als resultaat van stemdistricten. | Niet gemaakt vanwege gebrek aan behoefte aan stembestemmingen. |
| Feestvoordelen | Bevordert meerderheidspartijen, omdat ze middelen kunnen concentreren, bureaucratie kunnen veranderen, stemgebieden kunnen herstellen en gerrymander kunnen zijn. | Pleit in het bijzonder voor geen partijgrootte, hoewel het mogelijkheden voor minderheidsgroepen aanzienlijk verbetert, bijvoorbeeld een derde politieke partij in de VS.. |
| Moderne geschiedenis | Staat niet toe dat dichtbevolkte gebieden (zoals CA of New York) profiteren van de mogelijkheid om altijd op de kandidaat te stemmen, waardoor de andere plattelandsgebieden van de natie ondervertegenwoordigd zijn. | Moeilijker om te doen dan geografisch nauwere groepen voorafgaand aan modern transport en communicatie. Deze hindernissen zijn niet langer aanwezig voor ontwikkelde landen. |
Inhoud: Kiesstemming versus populaire stem
- 1 Het kiescollege
- 2 Hoe verkiezingsstemmen worden toegekend
- 3 Nadelen van het kiescollege
- 4 Voordelen van de verkiezing Stem op een populaire stem
- 5 verschillende winnaars van kies- en volksstemming
- 6 Populaire ondersteuning voor het kiescollege
- 7 implicaties van een populaire stemverkiezing
- 7.1 Bias ten gunste van Republikeinen
- 8 Referenties
Het kiescollege
Er zijn 538 totaal kiezers in het Electoral College, die worden gekozen door elke staat van de Verenigde Staten en door het District of Columbia (maar niet door andere territoria zoals Puerto Rico). Het aantal kiesmannen voor een staat is gebaseerd op het stemlidmaatschap van die staat in het Congres, dat wil zeggen het aantal vertegenwoordigers in het Huis plus het aantal senatoren. Er zijn in totaal 435 vertegenwoordigers en 100 senatoren in het congres; dus samen met 3 kiezers uit het District of Columbia die het totale aantal kiezers op 538 brengt. Een presidentskandidaat heeft 270 (iets meer dan 50%) verkiezingsstemmen nodig om te winnen.
Hier is een lijst met het aantal kiesstemmen voor elke staat:
| Staat | Verkiezingen |
|---|---|
| Alabama | 9 |
| Alaska | 3 |
| Arizona | 11 |
| Arkansas | 6 |
| Californië | 55 |
| Colorado | 9 |
| Connecticut | 7 |
| Delaware | 3 |
| Washington, D.C.. | 3 |
| Florida | 29 |
| Georgië | 16 |
| Hawaii | 4 |
| Idaho | 4 |
| Illinois | 20 |
| Indiana | 11 |
| Iowa | 6 |
| Kansas | 6 |
| Kentucky | 8 |
| Louisiana | 8 |
| Maine | 4 |
| Maryland | 10 |
| Massachusetts | 11 |
| Michigan | 16 |
| Minnesota | 10 |
| Mississippi | 6 |
| Missouri | 10 |
| Montana | 3 |
| Nebraska | 5 |
| Nevada | 6 |
| New Hampshire | 4 |
| New Jersey | 14 |
| New Mexico | 5 |
| New York | 29 |
| Noord Carolina | 15 |
| Noord-Dakota | 3 |
| Ohio | 18 |
| Oklahoma | 7 |
| Oregon | 7 |
| Pennsylvania | 20 |
| Rhode Island | 4 |
| zuid Carolina | 9 |
| zuid Dakota | 3 |
| Tennessee | 11 |
| Texas | 38 |
| Utah | 6 |
| Vermont | 3 |
| Virginia | 13 |
| Washington | 12 |
| West Virginia | 5 |
| Wisconsin | 10 |
| Wyoming | 3 |
Hoe kieskeurige stemmen worden toegekend
In alle staten behalve Nebraska en Maine worden kiezers toegekend op basis van de winnaar-take-all. Dit betekent dat alle kiezers / afgevaardigden in een staat worden toegekend aan de winnaar van de populaire stem in die staat. Dus in een zeer omstreden verkiezing als 2000 (Bush v. Gore), toen George Bush Florida won met een ruwweg 50-50% verdeling van de populaire stem in die staat, won hij alle 27 verkiezingsstemmen voor Florida.
Maine en Nebraska gebruiken een iets andere methode voor het toewijzen van verkiezingsstemmen. In de "Congressional District Method" wordt één kiezer binnen elk congresdistrict geselecteerd door de populaire stem in dat district. De overgebleven twee kiezers (die de 2 zetels van de Amerikaanse senaat vertegenwoordigen) worden geselecteerd door de populaire stemming over de gehele staat. Deze methode wordt sinds 1996 in Nebraska en in Maine sinds 1972 gebruikt.
Nadelen van het kiescollege
Critici van het systeem dat de verkiezingsstem gebruikt om een president te kiezen, beweren dat het systeem oneerlijk is. Ze zeggen dat het systeem ondemocratisch is omdat het aantal verkiezingsstemmen niet recht evenredig is met de bevolking van de staat. Dit geeft kleinere staten een onevenredige invloed bij presidentsverkiezingen. Hawaï heeft bijvoorbeeld een bevolking van slechts 1,36 miljoen mensen, maar heeft 4 verkiezingsstemmen, terwijl Oregon een bevolking heeft die 3 keer zo groot is (3,8 miljoen), maar slechts 7 verkiezingsstemmen. Als de macht van een enkele stem zou worden berekend in termen van het aantal mensen per kiesstemming, zouden staten zoals New York (519.000 mensen per kiesrecht) en Californië (508.000 mensen per kiesstemming) verliezen. De winnaars zouden staten zijn zoals Wyoming (143.000 mensen per kiesstem) en North Dakota (174.000 mensen per kiesstemming). [1]
Een andere kritiek is dat het kiesstelsysteem een staat niet bestraft voor een lage opkomst van kiezers of voor het disenfranchiseren van zijn burgers (zoals veroordeelde misdadigers, of historisch gezien, slaven en vrouwen). De staat krijgt hetzelfde aantal stemmen ongeacht of de opkomst van de kiezer is 40% of 60%. In een populaire stemming zullen staten met een hogere opkomst direct hun invloed vergroten in de uitkomst van de presidentiële race.
Nog een andere kritiek is dat het kiezers ontmoedigt in staten waar één partij een aanzienlijke meerderheid heeft, d.w.z. Republikeinen in typisch blauwe staten zoals Californië of Democraten in rode staten zoals Texas. Aangezien verkiezingsstemmen worden toegekend op basis van de winnaar-take-all, zal zelfs een significante minderheid van tegendraadse stemmen geen invloed hebben op de uitslag van de verkiezingen. Aan de andere kant, als een populaire stem zou worden gebruikt, heeft elke afzonderlijke stem impact.
Voordelen van de verkiezing Stem op een populaire stem
Voorstanders van het gebruik van de verkiezingsstem beweren dat het de rechten van kleinere staten beschermt en een hoeksteen is van het Amerikaanse federalisme. Staten kunnen hun eigen mechanisme ontwerpen - zonder federale betrokkenheid - voor het kiezen van hun kiezers.
Een ander voordeel is dat de impact van eventuele problemen op staatniveau, zoals fraude, gelokaliseerd is. Geen enkele politieke partij kan grootschalige fraude plegen in een bepaalde staat om een verkiezing dramatisch te beïnvloeden.
Opgemerkt dient te worden dat het kiescollege slechts volgt uit de invloed van de staat in het Congres, dat wetten uitvaardigt en fungeert als een inherent mechanisme voor checks-and-balance voor het bestuur van de president. Dat wil zeggen dat de vertegenwoordiging voor verschillende staten in het Congres ook niet recht evenredig is met hun bevolking.
Verschillende winnaars van kies- en volksstemming
De grootste kritiek op het kiesstelsel is dat een presidentskandidaat de populaire stem kan winnen en de stem van de kiezer kan verliezen. Dat wil zeggen, meer Amerikanen stemden op de kandidaat, maar hij of zij verloor nog steeds. Hoewel dit zeldzaam is, is het 4 keer gebeurd:
- George Bush (kiezersverkiezing) tegen Al Gore in 2000: Al Gore won de populaire stemming met 543.816 stemmen
- Benjamin Harrison (kiezersverkiezing) tegen Grover Cleveland in 1888
- Rutherford B. Hayes (winnaar) tegen Samuel J. Tilden in 1876: Tiden won de populaire stemming met 264.292 stemmen
- John Quincy Adams won de verkiezingsstem in 1824 maar verloor de populaire stem aan Andrew Jackson met 44,804 stemmen in 1824
Populaire ondersteuning voor het kiescollege
Uit een Gallup-enquête in januari 2013 bleek dat een overgrote meerderheid van de Amerikanen liever het kiescollege zou afschaffen voor de presidentsverkiezingen.
De resultaten van een Gallup-peiling wijzen op een sterke steun voor de afschaffing van het kiesstelsel voor het kiezen van een president. Implicaties van een populaire stemverkiezing
Het zou verkeerd zijn om aan te nemen dat Hillary Clinton of Al Gore president zouden zijn geweest als het kiescollege zou zijn afgeschaft en verkiezingen door de bevolking zouden moeten worden beslist. Inderdaad, Donald Trump heeft gezegd dat hij een populaire verkiezing voor president steunt, en heeft deze mening herhaald, zelfs na het winnen van de stem van het kiescollege en het verliezen van de populaire stem.
Zoals Aaron Blake beweerde toen hij schreef voor de Washington Post, het kiescollege dwingt kandidaten om hun campagne op een specifieke manier te structureren; ze focussen op ongeveer een dozijn "paarse" of swing-toestanden - zoals Florida, Ohio, Wisconsin, North Carolina, Virginia, Iowa en New Hampshire. Republikeinen verspillen geen middelen die campagne voeren in uitgesproken blauwe staten zoals Washington, Oregon en Californië, terwijl Democraten campagnes in rode staten zoals Texas, Georgia en Oklahoma vermijden.
Als de verkiezingen door de populaire stem zouden worden beslist, zouden de campagnestrategieën heel anders zijn. Als Trump bijvoorbeeld in Californië effectiever campagne had gevoerd, was zijn populaire stemgebrek in die staat mogelijk niet zo groot als het was. Clinton kreeg 4,3 miljoen meer stemmen dan Trump in Californië. Met andere woorden, als de staat Californië werd uitgesloten, zou Trump de populaire stem met 1,5 miljoen stemmen winnen. Voorstanders van het kiescollege zeggen dat dit precies het soort scenario was - d.w.z., één grote staat die de wensen van andere staten negeerde - dat het huidige systeem ontworpen was om te verwerken.[2]
Bias ten gunste van Republikeinen
Zoals de zaken er nu voorstaan, is het praktische effect van het kiescollege dat Republikeinen een voordeel hebben ten opzichte van democraten. Een analyse uitvoeren van het kiesstelsel, compleet met simulaties voor verschillende stemresultaten, de Econoom magazine vond dat
Democraten hebben een kans van meer dan 50% om tijdens de tussentijdse verkiezingen in november de controle over het Parlement te krijgen. Ze zullen de populaire stemming met ongeveer zeven procentpunten moeten winnen. Om dat op een andere manier te zeggen, denken we dat de Republikeinen een 0,01% kans hebben om de populaire stem voor het Huis te winnen. Maar we schatten dat hun kans om een meerderheid van de congresleden te beveiligen ongeveer een derde is.
De vooringenomenheid vloeit voort uit de huidige politieke trends; toen het systeem meer dan 200 jaar geleden werd ontworpen, was de situatie heel anders. Elke staat krijgt slechts twee senatoren, hoe dichtbevolkt ook. De dichtbevolkte staten hebben toevallig grote stedelijke bevolkingsgroepen die neigen meer democratisch te neigen. Dus in de politieke sfeer waarin we ons vandaag bevinden, zijn de Democraten in het nadeel. Over 100 jaar zal de situatie misschien weer worden omgekeerd.
Referenties
- Het kiescollege - Wikipedia
- wikipedia: lijst met Amerikaanse staten en territoria per populatie
- Zouden de Amerikanen liever via rechtstreekse verkiezingen hun president kiezen?? - Quora
- Hoe krachtig is jouw stem? - Leisteen
- Trump verloor de populaire stem. Dat betekent niet dat hij een verkiezing met een populaire stem zou hebben verloren. - The Washington Post
- Het kiesstelsel van Amerika geeft de Republikeinen voordelen ten opzichte van de Democraten - De econoom
- Amerikaanse democratie's ingebouwde vooroordelen tegen landelijke Republikeinen - De econoom
