Verschil tussen wit geluid en roze ruis

Wit geluid versus roze ruis

Witte ruis en roze ruis lijken vreemd voor iemand die niet van klankmaskering houdt. Ze kunnen verbonden zijn met een band of misschien met een film. Maar deze twee soorten ruis bestaan ​​naast de dagelijkse frequentie die we horen en dus is het de moeite waard om hun verschil te controleren.

witte ruis

Witte ruis is het willekeurige signaal dat wordt gevonden en is gelijk aan de frequentie van een bepaalde bandbreedte. Het heeft een vlak spectrum dat een lineaire frequentieschaal gebruikt met constante energie die wordt weerspiegeld in Hertz. In principe heeft het gelijke energie per frequentie. Hoorbaar is het te herkennen aan zijn sissende geluid vanwege de hoge frequentie die minder energie kost.

Roze ruis

Roze ruis is bekend als een variant van witte ruis. Het is over het algemeen witte ruis die wordt gefilterd om het volume bij elk octaaf te verlagen en vaak wordt gedaan om te compenseren voor de toename van de frequentie per octaaf. Het spectrum van een roze ruis heeft een octaaf-3dB helling of die van een constante energie per octaaf. Het wordt meestal gebruikt om ruimtes gelijk te maken, omdat het als een platte lijn op een standaard 1/3 octaaf bandanalysator wordt weergegeven.

Verschil tussen witte en roze ruis

Veel mensen zijn verward over het verschil tussen deze twee geluiden. Roze ruis is echter het juiste type ruis dat kan worden gebruikt om audiotoestellen te kalibreren. Met witte ruis is er een ton meer energie tussen, laten we zeggen een 10 kHz en een 20 kHz tussen andere hogere frequenties, omdat het een breder bereik aan frequenties overspant en ze dragen allemaal bij tot de totale hendel van elk octaaf. Het hele punt van roze ruis is om de energie gelijkmatig te verdelen over hoe we het horen.

Die geluiden zijn gekalibreerd over hoe we ze waarnamen, elke keer dat een frequentie verdubbelt, interpreteren we het als een octaaf. We horen dus een geschikte hoeveelheid geluidsenergie.