Verschil tussen acute en chronische nierinsufficiëntie

Acuut versus chronisch nierfalen Acuut nierfalen versus chronisch nierfalen ARF versus CRF  

Acuut nierfalen is een abrupte verslechtering van de nierfunctie, die meestal, maar niet altijd, omkeerbaar is gedurende een periode van dagen of weken, en gewoonlijk gepaard gaat met een vermindering van het urinevolume. In tegenstelling tot; chronisch nierfalen is het klinische syndroom van de metabole en systemische gevolgen van een geleidelijke, substantiële en onomkeerbare vermindering van de excretie en homeostatische functies van de nieren.

Beide aandoeningen, indien onbehandeld, resulteren uiteindelijk in nierfalen in het eindstadium waar de dood waarschijnlijk is zonder niervervangingstherapie, en dit artikel wijst op de verschillen tussen acuut en chronisch nierfalen met betrekking tot hun definitie, temporele relatie, oorzaken, klinische kenmerken, onderzoeksbevindingen, management en prognose.

Acute nierfalen (ARF)

Het definieert als een vermindering van de glomerulaire filtratiesnelheid (GFR) die gedurende dagen of weken optreedt. De diagnose ARF wordt gesteld als er sprake is van een stijging van het serumcreatinine van> 50 micromol / l of een stijging van het serumcreatinine van> 50% ten opzichte van de basislijn, of een afname van de berekende creatinineklaring van> 50%, of van de behoefte aan dialyse.

Oorzaken van ARF worden grofweg gecategoriseerd als pre-renale, intrinsieke nier-, post-nieroorzaken. Pre-nieroorzaken zijn ernstige hypovolemie, verminderde hartpompefficiëntie en vasculaire aandoeningen die de renale bloedstroom beperken. Acute tubulaire necrose, nierparenchymziekte, hepato-renaal syndroom zijn enkele van de oorzaken van intrinsiek nierfalen en obstructie van de uitstroom van de blaas door bekkenkwalen, bestralingsfibrose, bilaterale steenziekte zijn enkele van de oorzaken van post nierfalen.

Bij ARF presenteert de patiënt gewoonlijk weinig waarschuwingssignalen in het beginstadium, maar kan een afname van het urinevolume en kenmerken van intravasculaire volumedepletie in de latere stadia merken..

De oorzaak kan duidelijk zijn, zoals gastro-intestinale bloedingen, brandwonden, huidziekten en sepsis, maar kan worden verborgen, zoals verborgen bloedverliezen, die kunnen optreden bij trauma aan de buik. Kenmerken van metabole acidose en hyperkaliëmie zijn vaak aanwezig.

Nadat de klinische diagnose is gesteld, wordt de patiënt onderzocht met urinair volledig rapport, elektrolyten, serumcreatinine, beeldvorming. Ultrasound-scan toont gezwollen nieren en verminderde cortico-medullaire demarcatie. Nierbiopsie moet bij alle patiënten worden uitgevoerd, met normale, onbelemmerde nieren, bij wie de diagnose van acute tubulaire necrose die acuut nierfalen veroorzaakt niet wordt vermoed.

Principes van behandeling van ARF omvatten herkenning en behandeling van levensbedreigende complicaties zoals hyperkaliëmie en longoedeem, herkenning en behandeling van intravasculaire volumedepletie en diagnose van de oorzaak en behandelen waar mogelijk.

Prognose van acuut renaal ARF wordt meestal bepaald door de ernst van de onderliggende stoornis en andere complicaties. 

Chronisch nierfalen (CRF)

Chronisch nierfalen wordt gedefinieerd als nierbeschadiging of een verminderde glomerulaire filtratiesnelheid van <60ml/min/1.73m2 for 3 or more months comparing to ARF, which occurs suddenly or over a short period of time.

De meest voorkomende oorzaak kan chronische glomerulonefritis zijn met een steeds groter aantal diabetische nefropathie, wat ertoe leidt dat CRF algemeen wordt. Andere oorzaken zijn chronische pyelonefritis, polycystische nierziekte, bindweefselaandoeningen en amyloïdose.

Klinisch stellen de patiënten zich voor met malaise, anorexia, jeuk, braken, convulsies, enz. Ze kunnen een korte gestalte hebben, bleek zijn, hyperpigmentatie vertonen, blauwe plekken vertonen, tekenen van vocht over de belasting en proximale myopathie..

Patiënt wordt onderzocht om de diagnose te stellen, de ziekte te onderzoeken en de complicaties te beoordelen.

Ultrasone geluidsscan van de nier toont kleine nieren, verminderde corticale dikte, samen met verhoogde echogeniciteit; hoewel de niergrootte normaal kan blijven bij chronisch nierfalen, diabetische nefropathie, myeloom, volwassen polycystische nierziekte en bij amyloïdose.

Beheersingsprincipes omvatten de herkenning en behandeling van levensbedreigende complicaties zoals metabole acidose, hyperkaliëmie, longoedeem, ernstige bloedarmoede, het vaststellen van de oorzaak en behandeling waar mogelijk en het nemen van algemene maatregelen om de progressie van de ziekte te verminderen.

De prognose van patiënten met chronisch nierfalen toont aan dat de sterfte door alle oorzaken toeneemt naarmate de nierfunctie afneemt, maar dat nierfunctievervangende therapie een verhoogde overleving heeft laten zien, hoewel de kwaliteit van leven ernstig is aangetast.

Wat is het verschil tussen acuut nierfalen en chronisch nierfalen? • Bij acuut nierfalen, zoals de naam aangeeft, stoornissen van de nierfunctie treden plotseling of in een korte tijdsperiode (dagen tot weken) op in tegenstelling tot chronisch nierfalen, dat wordt gediagnosticeerd als het langer dan 3 maanden duurt. • ARF is meestal reversibel, maar CRF is onomkeerbaar. • De meest voorkomende oorzaak van ARF is hypovolemie, maar bij CRF zijn veel voorkomende oorzaken chronische glomerulopathie en diabetische nefropathie.. • Bij ARF presenteert de patiënt gewoonlijk verminderde urineproductie, maar CFR kan zich presenteren met constitutionele symptomen of de lange-termijncomplicatie ervan. • ARF is een medisch noodgeval. • ARF-prognose is beter dan CFR.