Wat is Psychological Criticism in Literature

Op het gebied van literatuur verwijst de term kritiek naar de analyse, evaluatie en interpretatie van een literaire tekst. In eenvoudige woorden, het onderzoekt wat goed en slecht is aan een werk en waarom is het goed of slecht. Een kritiek verbindt ook de inhoud van een literair werk met verschillende concepten en theorieën gepresenteerd door verschillende critici. Zie om meer te lezen over verschillende literaire theorieën en over het schrijven van een literaire kritiek 

Hoe een literaire kritiek te schrijven

Wat is Psychological Criticism in Literature

Psychologische kritiek in de literatuur verwijst naar de manier waarop het werk van een bepaalde schrijver wordt geanalyseerd door middel van een psychologische lens. Deze benadering analyseert psychologisch de auteur van het werk of een personage in zijn werk. Het helpt de lezers de motivaties van zowel de schrijver als de personages te begrijpen. Met andere woorden, deze kritiek helpt ons te begrijpen waarom de schrijver schrijft zoals hij doet, hoe zijn biografische omstandigheden van invloed zijn op zijn schrijven en waarom karakters in het verhaal zich op een bepaalde manier gedragen.

Stel dat de hoofdrolspeler in het verhaal een moordenaar is; het evalueren van de psychologische toestand, het verleden van het personage kan de lezer helpen te begrijpen waarom hij een moordenaar werd. Deze kritiekbenadering kan de motivaties van de schrijver onderzoeken bij het selecteren van dit onderwerp en hoe zijn verleden zijn keuze heeft beïnvloed. Als je je bijvoorbeeld realiseert dat de schrijver het slachtoffer is van een gewelddadig misdrijf, kan de lezer het verhaal heel anders interpreteren.

Deze psychologische benadering, die het effect van de psychologie op zowel literatuur als literaire kritiek weerspiegelt, werd voornamelijk beïnvloed door het werk van Sigmund Freud en Carl Jung. Sigmund Freud bracht de theorie naar voren dat literaire teksten een manifestatie zijn van de geheime onbewuste verlangens en angsten van de auteur. Het evalueren van het gedrag van een personage zal de lezer helpen om de kindertijd, het gezinsleven, fixaties, trauma's en conflicten te traceren. Deze feiten worden echter niet direct in het werk uitgedrukt; ze worden vaak indirect uitgedrukt in de vorm van dromen, symbolen en afbeeldingen. Daarom kan deze kritiek de lezers soms aanwijzingen geven om de symbolen, acties en instellingen te begrijpen die anders moeilijk te begrijpen zijn. 

De psychologische kritiek houdt zich niet bezig met de intenties van de auteur. In plaats daarvan gaat het meer om wat de schrijver nooit heeft bedoeld, d.w.z. wat de schrijver onbewust in het werk heeft opgenomen.

Carl Jung onderzocht de link tussen literatuur en een concept dat 'collectief onbewust van het menselijk ras' wordt genoemd. Deze theorie beweert dat alle verhalen en symbolen gebaseerd zijn op modellen uit het verleden van de mensheid. Jung was de eerste die het conceptarchetype aan literatuur leende.

Er moet echter uiterste zorg worden betracht wanneer deze kritiek wordt gebruikt om een ​​werk te evalueren, omdat het een reductief karakter kan krijgen. De persoon die dit werk analyseert, moet voorzichtig zijn om geen persoonlijke psychologische problemen op de analyse te projecteren. Bij het onderzoeken van de biografische geschiedenis van de schrijver moet de criticus voorzichtig zijn om onjuiste attributies te vermijden.

Samenvatting

• Psychologische kritiek in de literatuur is de psychologische analyse van motivaties van de auteur en zijn werk.

• Deze kritiek is gebaseerd op de theorie dat de fysiologische toestand van de auteur onbewust wordt weerspiegeld in verschillende aspecten van het werk, zoals tekens, symbolen, omgeving en taal.

Afbeelding met dank aan:

"The Passion of Creation Leonid Pasternak door Leonid Pasternak (Public Domain) via Commons Wikimedia