Verschil tussen censuur en beperkingen

Censuur vs Beperkingen

Censuur en beperking zijn twee aspecten tegen de vrijheid van meningsuiting die door de overheid of door een autoriteit met geweld worden uitgeoefend. Een van de fundamentele mensenrechten is de vrijheid van meningsuiting en een echte democratie beseft dat er verschil van mening kan zijn tussen politieke partijen, organisaties en individuen. In democratische landen wordt de vrijheid van meningsuiting gerespecteerd en meningsverschillen worden toegestaan ​​omdat iedereen het recht heeft om zijn eigen mening te hebben. Dit is hoe talent kan worden gevoed als mensen verschillende meningen mogen hebben. Eenheid in verscheidenheid is een concept dat democratische landen al heel vroeg hebben geleerd en men kan zien dat dit de landen zijn die geloven in vrijheid en vrijheid. Vrijheid en vrijheid betekenen niet alleen vrijheid om zaken te doen of om vrij te bewegen, het is onvolledig tenzij er vrijheid van meningsuiting is.

Kun je een artiest vertellen wat hij moet schilderen en wat hij moet vermijden? Dit is als het plaatsen van ketens in de creatieve geest van een kunstenaar. Hetzelfde geldt voor alle creatieve mensen op het gebied van beeldende kunst en entertainment. Censuur en beperkingen zijn vijanden van creativiteit en vrijheid van meningsuiting. De vrijheid van meningsuiting is echter geen absoluut mensenrecht in de meeste landen en regeringen hebben vele soorten beperkingen en zelfs censuur op hun plaats gezet om alle stemmen van afwijkende meningen of stemmen te onderdrukken die volgens hen schadelijk zijn voor de morele (zogenaamde) bron. van de samenleving zijn.

Censuur en beperking zijn de twee aspecten die met geweld worden uitgeoefend, hetzij door de overheid, hetzij door een autoriteit. Censuur kan worden omschreven als de onderdrukking van spraak en expressie van een individu of een gemeenschap. Beperking kan worden omschreven als de door de autoriteit gecreëerde muren voor het individu of voor de groep, zodat de verspreiding van de daden niet in het openbaar verspreid wordt. Censuur kan worden gecategoriseerd als de censuur van de media zoals gedrukte media, internet of andere elektronische media. Censuur wordt door alle regeringen beschouwd als de laatste optie om het binnenlandse nieuws te laten groeien tot een massabeweging. Beperkingen worden hoofdzakelijk aan de individuen gesteld om hen te beperken in het verspreiden van misbaksels van de autoriteit onder het publiek.

Er is enig verschil tussen censuur en beperkingen, zoals blijkt uit vele landen van de wereld. Beperkingen zijn milder van aard en lijken verwant aan het beleefd vragen aan iemand om iets niet te doen. Censuur daarentegen is strenger in die zin dat mensen zich niet mogen bezighouden met bepaalde activiteiten, omdat de regering van mening is dat deze activiteiten niet juist zijn om zich over te geven aan.

Een voorbeeld van censuur is de censuurraad die certificaten of beoordelingen toekent aan een film op basis van de inhoud ervan. Leden van een dergelijk censuurbord bekijken de film en beslissen vervolgens of een volledig publiek de film mag bekijken of dat er beperkingen zijn zoals alleen volwassenen om de film te mogen kijken. Beperkingen zijn meer in termen van morele politieoptredingen over wat vrouwen in het bijzonder zouden moeten dragen, wat in sommige landen wordt gevolgd, met name in de Arabische wereld.

In de afgelopen tijd heeft censuur de vorm aangenomen van het verbieden van websites, met name sociale netwerksites, omdat conservatieve landen het gevoel hebben dat hun bevolking zal horen over vrijheid en vrijheid zoals ervaren in het westen en hetzelfde zal eisen in hun eigen land. Sommige landen die opzettelijk websites verbieden, zijn Iran en het communistische China. Maar wat overheden in landen als deze niet realiseren, is dat kennis en vrijheid onvermijdelijk zijn en dat niemand kunstmatige muren kan creëren om te voorkomen dat mensen weten wat er in andere delen van de wereld gebeurt.